[...] Στόχος του η προσέγγιση μιας φαινομενολογικής θεώρησης της αρχιτεκτονικής ή, με άλλα λόγια, η κατανόηση της αρχιτεκτονικής με υπαρξιακούς όρους. Εδώ επιχειρείται η προσέγγιση της υπαρξιακής διάστασης μέσα από τον τόπο. Και τόπος είναι η συγκεκριμένη εκδήλωση της κατοίκησης (με την ευρεία έννοια) του ανθρώπου του οποίου η ταυτότητα εξαρτάται από την αίσθηση ότι ανήκει κάπου. Το βιβλίο είναι γνωστό στη χώρα μας μεταξύ των αρχιτεκτόνων εδώ και αρκετά χρόνια, κυρίως από τις αγγλικές του εκδόσεις. Σήμερα ερχόμαστε να καλύψουμε το κενό με την πολύ καλή μετάφραση του Μίλτου Φραγκόπουλου που συνοδεύεται από ένα πλήθος επεξηγηματικών σημειώσεων. (με αρίθμηση εντός παρενθέσεως). Μετά από τόσα χρόνια το βιβλίο μοιάζει ιδιαίτερα επίκαιρο σε μια εποχή όπου συνειδητοποιούμε διαρκώς νέους κινδύνους για το περιβάλλον, μια εποχή έκρηξης σε έκταση και ένταση της "κατοίκησης" μεγάλων και γρήγορων πληθυσμιακών μετακινήσεων, που δεν ευνοούν, και μάλλον αντιμάχονται, την ολοκληρωμένη βίωση του περιβάλλοντος. Επίσης είναι ιδιαίτερα επίκαιρο στην εποχή μας, που βιώνει επιπλέον μια χαώδη κατάσταση στις αξίες της αρχιτεκτονικής, μια σύγχυση νοημάτων, χωρική και υπαρξιακή ανασφάλεια. Το έργο αυτό του Schulz δεν βοηθά απλώς να εκτιμήσουμε αυτό που χάνεται ως εικόνα και αγαθό αλλά κυρίως επιχειρεί να καταδείξει ότι το περιβάλλον, ο τόπος, είναι σε διαρκή και αναπόδραστο διάλογο με την ύπαρξή μας. [...] [...] Στο παρόν βιβλίο συνεχίζει την αναζήτηση και συγκεκριμενοποιεί την αντίληψη του περιβάλλοντος προσδιορίζοντας τον λεγόμενο υπαρξιακό χώρο μέσα από τους όρους του "Τόπου" (αναλύει εκτενώς τον φυσικό και ανθρωπογενή τόπο) και του "Χαρακτήρα" (ατμόσφαιρας) σε αντιστοίχιση προς τις βασικές ψυχικές λειτουργίες του προσανατολισμού και της ταυτότητας. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)