Τα δύο πρώτα εδάφια του Α΄κεφαλαίου της "Γένεσης" συναποτελούν την επιγραμματική, συνοπτική εισαγωγή στην άνωθεν αποκάλυψη του σχεδίου του Θεού για την πνευματική επαναφορά του πεπτωκότος πνεύματος του "σκότους επί της αβύσσου", πάλι στο "πνεύμα του Θεού", που επεφέρετο επάνω του ύδατος" (Γέν. Α΄, 2). Δηλαδή αφορά την πνευματική επαναφορά του πεπτωκότος, πεπερασμένου, πρωτογενούς, σκοτοφορικού πνεύματος του κακού (το οποίο από ύπαρξη υπέρτατης πνευματικής ελευθερίας στον πνευματικό κόσμο του Θεού μπόρεσε και αυτοδημιουργήθηκε, αυταντενεργοποιήθηκε) πάλι στον ένα, ιεραρχημένο, πνευματικό κόσμο του μοναδικού απειραιώνιου σε ισχύ, πνευματικού, τριαδικού Θεού. Έκτοτε αυτό το αυτοδημιουργημένο πνεύμα είναι το πεπτωκός, πρωτογενές, πεπερασμένο, σκοτοφορικό πλέον πνεύμα του κακού, που πνευματικά εξέπεσε, αυτοδιαιρέθηκε από τον ένα, ενιαίο και αδιαίρετο, ιεραρχημένο πνευματικό κόσμο του πνευματικού, απειραιώνιου σε ισχύ τριαδικού Θεού. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)