Οι σχέσεις εργασίας και κεφαλαίου αποτέλεσαν διεθνές προνομιακό πεδίο έρευνας για την κατανόηση των κοινωνικών σχηματισμών στις βιομηχανικές κοινωνίες. Οι θεωρητικές προσεγγίσεις των πολιτικών στοχαστών εναλλάσσονται. Τη σκυτάλη από αυτούς την πήραν θεωρητικοί που προσπάθησαν να ανεύρουν πρακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση των συγκρουσιακών φαινομένων. Ο συγγραφέας ακολουθεί μια σχηματική κατάταξη των θεωριών στις μονιστικές, που επιχειρούν να υποβαθμίσουν τη σύγκρουση ως ένα απλό φαινόμενο ανθρωπίνων σχέσεων, τις ριζοσπαστικές, όπου η σύγκρουση εκλαμβάνεται ως μέσο ριζικής ανατροπής του συστήματος, και τις πλουραλιστικές, που με τις διάφορες παραλλαγές βλέπουν συμπληρωματικούς ρόλους σύγκρουσης και διαπραγμάτευσης αναγκαίους για τη λειτουργία του συστήματος. Το πόνημα του συγγραφέα απλώς και μόνο ως πρωτοβουλία έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας, γιατί η ανάπτυξη ερευνών για τις βιομηχανικές ή εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα δεν προσήλκυσε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των μελετητών.