[...] Όλα τα πάθη είναι ολέθρια για την ψυχή, το καταστροφικώτερο όμως από αυτά είναι ο φθόνος. Είναι κατά κάποιον τρόπο το πρώτο πάθος, διότι γεννήματα του φθόνου είναι οι αρχικές αμαρτίες: η πτώση του Εωσφόρου, το προπατορικό αμάρτημα, ο φόνος του Άβελ. Είναι ένα πάθος που γεννιέται από την ψυχή και στη συνέχεια κατατρώγει την ίδια. Και ενώ σε όλα τα πάθη ο άνθρωπος που τα βιώνει, γεύεται, έστω στιγμιαία, μια σχετική ηδονή, ο φθόνος λειώνει την ψυχή με μια μόνιμη λύπη για την ευτυχία του συνανθρώπου. "Χαίρεται" μόνο στην καταστροφή του άλλου. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)