Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός υπήρξε ένας εκκλησιαστικός άνδρας της εποχής κατά την οποία στον ευρύτερο χώρο που έζησε (Συρία Παλαιστίνη), μετά την άνθηση των χριστιανικών γραμμάτων και της Θεολογίας είχε σημειωθεί παρακμή, εξαιτίας της εμφάνισης εκεί του Ισλάμ, των διώξεων και της εικονομαχίας. Ο Άγιος αυτός αναδείχθηκε μεταξύ των τότε εκκλησιαστικών ανδρών ως η πλέον εξέχουσα μορφή. Η αιτία του έγκειται στο ότι πέτυχε να συνοψίσει συστηματικά και μεθοδικά τα πορίσματα της πατερικής θεολογίας, και μάλιστα σε εποχή κατάπτωσης, όταν οι "συνόψεις" ικανοποιούσαν και επαρκούσαν για τις θρησκευτικές γενικά ανάγκες των πολλών. Η υπεράσπιση εξάλλου της τιμητικής προσκύνησης των ιερών εικόνων υπήρξε τόσο σημαντική, ώστε η περί αυτών διδασκαλία του να κατοχυρωθεί με απόφαση της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου (787). Η επίδρασή του δεν περιορίστηκε στην Ανατολή· επεκτάθηκε και στη Δύση και επηρέασε καίρια τη λεγόμενη "σχολαστική" θεολογία.