Υπομένω σημαίνει πορεύομαι, στο βυθό της θάλασσας του πειρασμού δια της Ευχαριστίας, με κατεύθυνση τον πυθμένα της αυτομεμψίας. Εκεί που δεν μπορεί να με φθάσει το καταστροφικό μίσος του Πονηρού. Εκεί πού δεν υψώνεται το ανυπέρβλητο κύμα του αδυσώπητου «γιατί;». Αυτού του ανεξήγητου ερωτηματικού που γεννιέται την ώρα της αφόρητης θλίψης και του πειρασμού και που δοκιμάζει υπαρξιακά τον άνθρωπο. Εκείνος που υπομένει δεν αντιδρά «δυναμικά» -με τη σημασία που δίνει σ' αυτό τον όρο ο απόγονος του Αδάμ- αλλά αμύνεται σταυρικά. Υπ' αυτή την έννοια, υπομένω σημαίνει στέκομαι «εν αγάπη, εν προσευχή και επ' ελπίδι». Είμαι, μ' άλλα λόγια, γαντζωμένος στο βράχο της πίστης, έτσι που να περάσει το κύμα από πάνω μου και να μη με διαλύσει. Αντλώ δυνάμεις από τη χαρά της θέας του Προσώπου Του. Η υπομονή στην ουσία της είναι βράχος πίστης, ποτάμι ελπίδας και πέλαγος αγάπης.