Οι περισσότεροι γονείς γνωρίζουν πως αυτό που λέει ένας έφηβος δεν είναι πάντα αυτό που εννοεί. Λίγοι όμως καταλαβαίνουν ότι αυτό που λέει ένας γονιός και αυτό που ακούει ένας έφηβος είναι επίσης δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Στο βιβλίο αυτό, δύο δεκαεξάχρονες μαθήτριες παρουσιάζουν συνηθισμένους διαλόγους ανάμεσα σε γονείς και εφήβους - και μετά τους μεταφράζουν. Τι λέτε εσείς - Τι ακούει ο έφηβος "Έπρεπε να προσπαθήσεις περισσότερο για το διαγώνισμα". - "Ποτέ δεν προσπαθείς αρκετά και θα έπρεπε να ντρέπεσαι". "Όταν ήμουν στην ηλικία σου..." - "Πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια..." "Κάποτε θα μ' ευχαριστείς γι’' αυτό". - "Είσαι πολύ ανώριμος για να καταλάβεις και δεν έχω χρόνο να σου εξηγώ τα πάντα". "Κοίτα τι βρήκα στο δωμάτιό σου!" - "Ψάχνω τα πράγματά σου επειδή δεν σε εμπιστεύομαι και δεν σέβομαι τον προσωπικό σου χώρο". Αν και πολλές φορές νομίζουμε πως κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, στη σχέση μας με τους εφήβους βρισκόμαστε συχνά αντιμέτωποι με μια απόλυτη σιωπή... Κι όμως, αρκεί να αλλάξουμε μόνο δυο-τρεις λέξεις στον τρόπο που τους μιλάμε για να βελτιωθεί η μεταξύ μας επικοινωνία. Δύο νεαρά κορίτσια μας αποκαλύπτουν τους τρόπους για τη θεμελίωση της εμπιστοσύνης μεταξύ γονέα-παιδιού και δίνουν συμβουλές για να λύσουμε επίμαχα θέματα που σχετίζονται με τα χρήματα, την προσωπική ζωή τους, τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις, τα αδέλφια, το κάπνισμα, τα ρούχα και πώς να συμμετέχουμε πιο ενεργά στη ζωή τους. Προτού, λοιπόν, πείτε "Κοίτα, υπήρξα κι εγώ έφηβος κάποτε και ξέρω...", πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι οι σημερινοί έφηβοι ζουν σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο και μιλούν μια πολύ διαφορετική γλώσσα από αυτή που θυμάστε εσείς. Αλλά αν αποκωδικοποιήσετε ο ένας τη γλώσσα του άλλου, μπορείτε να χτίσετε μια γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους και να δημιουργήσετε έναν καλύτερο και πιο δυνατό δεσμό απ' όσο θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε. Μια μοναδική οπτική στο θέμα της εφηβείας για γονείς, εκπαιδευτικούς αλλά και τους ίδιους τους εφήβους...