«...Ονειρεύτηκα πως ακολουθούσα τη δική μου κηδεία, με τα πόδια, περπατώντας ανάμεσα σε μια συντροφιά από φίλους ντυμένους με αυστηρό πένθος αλλά με γιορτινό κέφι. Όλοι δείχναμε χαρούμενοι που ήμασταν μαζί. Κι εγώ περισσότερο απ' όλους, για κείνη την ευχάριστη ευκαιρία που μου έδινε ο θάνατος να ξαναβρεθώ με τους φίλους μου από τη Λατινική Αμερική, τους πιο παλιούς, τους πιο αγαπημένους, αυτούς που δεν είχα δει για πολύ καιρό. Στο τέλος της τελετής, όταν άρχισαν να φεύγουν, έκανα να πάω μαζί τους, αλλά ένας απ' αυτούς μου έδωσε να καταλάβω, με τελεσίδικη αυστηρότητα, πως για μένα η γιορτή είχε τελειώσει!» * * * Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, με αυτή τη συλλογή του, ξαναγυρίζει στο διήγημα, το είδος που πρωτοέγραψε στα πρώτα του λογοτεχνικά βήματα. Με αφορμή ένα όνειρο για το δικό του θάνατο, μας περιγράφει με τη γνωστή πια μαεστρία του, σ' αυτά τα δώδεκα λογοτεχνικά κομψοτεχνήματα, κάθε είδους «θάνατο» που μπορούμε να βιώσουμε σαν άνθρωποι.