"Με βλέπω σαν σε όνειρο, να σέρνομαι στην προκυμαία. "Υπάρχω;", λέω, κ' ύστερα "δεν υπάρχεις!" Η προκυμαία εξαφανίζεται, καθώς η σκοτεινή κόρη του Χηρόλακκα ελλιμενίζεται. Μεσίστια κυματίζει η σημαία, στο πηδάλιο, ο καπτάν- Ταξιάρχης. ... Μου γνέφει η πανσέληνος από ψηλά, ενώ τ' αστέρια παρακολουθούνε σιωπηλά. Οι ουρανοί, με ραίνουνε με άνθη! Με πήρε και με σήκωσε στον Κάτω Κόσμο, η Οιάνθη..." Μια Γκραν Γκινιόλ συνομιλία με την "Πρέβεζα" του Κώστα Καρυωτάκη.