Ο Μπομπ Σαντς πέθανε τον Μάιο του 1981 μετά από 66 ημέρες απεργία πείνας. Ήταν ο πρώτος από συνολικά δέκα ρεπουμπλικάνους αγωνιστές που θα πέθαιναν κατά τη διάρκειά της. Τα δύο αυτοβιογραφικά κείμενα της παρούσας έκδοσης, αναδεικνύουν μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στον αγώνα του ιρλανδικού λαού για την απελευθέρωσή του και φωτίζουν μία ειδική πλευρά του, αυτή του αγώνα των κρατούμενων ρεπουμπλικανών μέσα στις φυλακές για την αναγνώριση της πολιτικής τους υπόστασης. Τα δύο κείμενα του Σαντς αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της λογοτεχνικής παραγωγής των Μπλοκ-Η, που χαρακτηρίζεται από την οικονομία και αμεσότητα του λόγου και από μία συγκεκριμένη αισθητική, που καθορίζονταν από και αντανακλούσε τις συνθήκες συγγραφής τους. Ο Σαντς από τη στιγμή που φυλακίζεται στα Μπλοκ-Η καταγράφει όλη αυτή την ταραγμένη περίοδο. Γράφει, όπως και οι υπόλοιποι κρατούμενοι, με ένα στυλό ή μολύβι που περνάει από κελί σε κελί, πάνω σε χαρτί υγείας ή τσιγαρόχαρτα, τα οποία διπλώνει σε μικρά κομμάτια σαν ακορντεόν και διακινεί λαθραία μέσα στο σώμα του, κάνοντας τα "ντοκουμέντα-σπλάχνα". Πολλά από τα γραπτά του, δημοσιεύονται στην εφημερίδα "An Problaht / Republican News" υπογραμμένα με το ψευδώνυμο Μαρκέλα. Το "Μια μέρα της ζωής μου", γράφτηκε το χειμώνα του 1979 και αφηγείται με τη μορφή διηγήματος μία μέρα της ζωής των "κρατούμενων στις κουβέρτες" κατά τη διάρκεια της "διαμαρτυρίας άρνησης καθαριότητας". Επικεντρώνεται ακριβώς στο να συμπυκνώσει και να κάνει γνωστή την τρομακτική εμπειρία των ρεπουμπλικάνων πολιτικών κρατουμένων, αλλά και να καταγράψει τη συλλογική τους αντίσταση. Το δεύτερο κείμενο, το "Ημερολόγιο" που κράτησε τις πρώτες 17 μέρες της απεργίας πείνας, φέρνει στο φως τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας απεργός πείνας σε σχέση με τις φυσικές και ψυχικές του δυνάμεις, τις δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι προσωπικές του σχέσεις αλλά και τα πολιτικά ζητήματα που αναδεικνύονται από έναν τέτοιο αγώνα.