Τα τελευταία χρόνια το πλήθος (multitudo) και τα κοινά (commons) αναδείχθηκαν σε δεσπόζουσες έννοιες στην πολιτική και κοινωνική θεωρία αλλά και στον τρέχοντα πολιτικό διάλογο. Το πλήθος αντικαθιστά την ενοποιητική έννοια του λαού -η οποία άντλησε από το κράτος και το έθνος- χωρίς να μπορεί πλέον να συμπεριλάβει τις αντινομίες και τις άγριες συγκρούσεις της σημερινής κοινωνίας. Από την άλλη, τα κοινά στη σύγχρονη μητρόπολη δεν είναι μόνο ο δημόσιος χώρος έτσι όπως τον ξέραμε. Είναι, επίσης, το έδαφος, ο αέρας, οι υποδομές, είναι και η απαραίτητη ενέργεια για την αναπαραγωγή της αστικής ζωής. Για το λόγο αυτό τα κοινά αντικαθιστούν τη σημασία που είχε μέχρι σήμερα ο δημόσιος χώρος και η δημόσια σφαίρα και αναδεικνύονται ως ο κατεξοχήν εναλλακτικός τρόπος επανεξέτασης εκείνου που αποκαλούσαμε σχέση δημόσιου και ιδιωτικού. Ποια μπορεί να είναι η σημασία όλων αυτών των μεταβολών για την αρχιτεκτονική, τους τρόπους κατοίκησης και τις πόλεις; Το ερώτημα αυτό αποτελεί αφετηρία των «Πληθοδομών» του Ζήση Κοτιώνη. Πρόκειται ασφαλώς για ένα μείζον ζήτημα που σηματοδοτεί μια νέα περίοδο της αρχιτεκτονικής κουλτούρας και του αστικού σχεδιασμού. Οι "Πληθοδομές" παρουσιάζουν την έρευνα του αρχιτέκτονα που θέτει σε ριζική κριτική το μοντέλο της ελληνικής πολυκατοικίας και το μοντέλο του αστικού κτηρίου κατοικίας εν γένει. Ο αρχιτέκτων βασισμένος στην κοινωνική κριτική της μεταπολεμικής κατοικίας, που είχε ως πυρήνα την οικογένεια, δημιουργεί εναλλακτικές μορφές και τύπους σύνθετων δομών αστικής κατοίκησης. Ο σύγχρονος μητροπολιτικός κάτοικος εκλαμβάνεται ως μοναδικότητα και η συλλογική κατοίκηση των μοναδικοτήτων μορφοποιείται σε δομές και μορφές περιβαλλοντικής δράσης, οι οποίες συγκροτούν τον κοινό χώρο του πλήθους. Η έκδοση περιλαμβάνει μια συζήτηση των Ηλία Ζέγγελη, Αλέξανδρου Κιουπκιολή, Ζήση Κοτιώνη και Γιώργου Τζιρτζιλάκη, στην οποία παρεμβαίνει η Ιωάννα Λαλιώτου, για την "Αρχιτεκτονική στην εποχή του πλήθους".