[...] Όχι μόνο αυτή η ωδή είναι τέτοια, όπως είπαμε, θαυμάσια και άξια προσοχής, αλλά και ο καιρός, κατά τον οποίο ωρίσθηκε να ψάλλεται, από τους θεοφόρους πατέρες, που τακτοποιούν τα θεία γραπτά με καλό τρόπο, είναι ο πιο κατάλληλος και ιδανικός. Ψάλλεται λοιπόν κατά το τέλος σχεδόν του Όρθρου, όταν αρχίζη να ζωγραφίζεται πάνω στον ανατολικό ορίζοντα του ουρανού η κροκοειδής και λευκοφόρος αυγή. Διότι, όπως η αυγή διώχνει το σκοτάδι της νύχτας και προμηνύει την γλυκύτατη ημέρα και φέρνει στον κόσμο τον αισθητό ήλιο, έτσι και η Θεοτόκος, η μυστική αυγή, αφού έδιωξε το σκοτάδι της ειδωλολατρίας και αμαρτίας, προμήνυσε την νοητή ημέρα των ψυχών και έφερε στους ανθρώπους τον μυστικό Ήλιο της Δικαιοσύνης. Γι' αυτό και ο Σολομών στο Άσμα με θαυμασμό φώναξε προς αυτήν· "Ποια είναι αυτή που σκύβει όπως ο όρθρος;" (Άσμ. 6,9). Έτσι, γνωρίζοντας αυτά, είναι ώρα να έλθουμε και στην αναλυτική ερμηνεία της ωδής αυτής. (από τα προλεγόμενα του βιβλίου)