Αντικείμενο του βιβλίου αποτελούν οι βασικοί κομματικοί σχηματισμοί της μετεμφυλιακής-προδικτατορικής περιόδου, οι σχέσεις που διαμόρφωσαν σε αυτήν την περίοδο με τις κοινωνικές δυνάμεις και τις καμπές του κοινωνικού ανταγωνισμού, η θέση που κατέλαβαν στη συγκεκριμένη μορφή του κράτους. Η ανάλυση ολοκληρώνεται σε οκτώ κεφάλαια. Στο εισαγωγικό κεφάλαιο επιχειρείται η ανάλυση της βασικής τομής του σύγχρονου ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού που συντελέστηκε κατά τη δεκαετία 1940-50. Οι κοινωνικές και πολιτικές διαιρέσεις που διαμορφώνονται από τότε, θα αποτελέσουν το σημείο εκκίνησης της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας. Στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται συγκεκριμένα οι σχέσεις εκπροσώπησης που διαμόρφωσε το ΚΚΕ στην κατοχή με το λαϊκό κοινωνικό μπλοκ, αλλά και η διάρρηξή τους στην επόμενη περίοδο του εμφυλίου, γεγονός εξαιρετικής σημασίας σε ό,τι αφορά στην εμφάνιση του πολιτικού φαινομένου του ‘Κέντρου’. Το δεύτερο και το τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου παρουσιάζει και αναλύει τις συνθήκες ζωής στη μεταπολεμική (μετεμφυλιακή) κοινωνία, καθώς και τους κοινωνικούς αγώνες της περιόδου. Οι πολιτικές εκπροσωπήσεις των δύο κοινωνικών μπλοκ, του αστικού συνασπισμού εξουσίας και του λαϊκού κοινωνικού μπλοκ, αποτελούν το αντικείμενο του τετάρτου και του πέμπτου κεφαλαίου. Ιδιαίτερο βάρος δίδεται στη μορφοποίηση και διατήρηση μιας πρωτοφανούς κοινωνικής και εκλογικής πόλωσης, χαρακτηριστικό γνώρισμα ολόκληρης της υπό εξέταση περιόδου, αλλά και της επόμενης μεταπολιτευτικής περιόδου. Επιστέγασμα της μελέτης αποτελεί η ανάλυση των Ιουλιανών γεγονότων του 1965 που παρουσιάζεται στο έκτο κεφάλαιο, ιστορική στιγμή που σύμφωνα με το βιβλίο αποτελεί σημείο κορύφωσης της κοινωνικής έντασης που κυοφορείται στη μετεμφυλιακή δεκαπενταετία.