Τα "Φαντάσματα του θεάτρου" αποτελούν τον τρίτο τόμο των Σκηνών της θεωρίας. Ενώ οι δύο πρώτοι τόμοι πραγματεύονται γενικά θέματα της θεωρίας και της φιλοσοφίας του θεάτρου, εδώ το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως σε πιο συγκεκριμένες θεματικές περιοχές: η πρόσληψη του αρχαίου ελληνικού μύθου, ο Καστοριάδης και η αττική τραγωδία, η πιραντελλική σκέψη, η ηθική των καταστάσεων στον Sartre, η μορφή του φαντάσματος στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία, οι μνημονικοί τόποι και οι ετεροτοπίες, η έμφυλη ετερότητα και οι φεμινιστικές θεωρίες. Το φάντασμα του θεάτρου, το φάντασμα για το θέατρο μπορεί να είναι και η φιλοσοφία, καθώς το στοιχειώνει εξαρχής, πολύ πριν από την αποπομπή των ποιητών από την πλατωνική πολιτεία. Φαντάσματα όμως γεννά και το θέατρο από μόνο του, από τη στιγμή που θέλει να αναπαραστήσει όχι απλώς το παρελθόν ή ένα νεκρό πρόσωπο, αλλά, πολλές φορές, το άφατο, το μη παραστάσιμο, το αδιανόητο. Φαντάσματα του θεάτρου λοιπόν και φαντάσματα για το θέατρο, οντότητες που στοιχειώνουν το θέατρο, αλλά και δημιουργούνται από αυτό, καθώς το θέατρο εγγράφεται αναπόφευκτα στο πεδίο της μνήμης, όπως και σε αυτό της φαντασίας, σε κάθε περίπτωση, της ριζικής ερωτηματοθεσίας περί του ανθρώπινου όντος και των ρόλων που καλείται να υποδυθεί και να ενσαρκώσει στη ζωή του.