ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ Έφτασα ως εδώ αναζητώντας εκείνο πού με πέλαγος αμείβει τον κόπο σου -σταλιά παραπάνω- πού άλλος δεν είναι απ'το να στεριώνεις στον άνεμο υπακούοντας μόνο στους άγραφους νόμους πού σαν τζιτζίκια τα μεσημέρια τσιγκλάνε τον χρόνο. Όμως, θα ήταν αφέλεια αν πίστευα πως δεν θα συγκρουστώ μετωπικά -αργά ή γρήγορα- ακόμα και με την ίδια τη θάλασσα. Κι αχαριστία του νου μου θα ήταν να θεωρώ ότι αυτό τώρα πού με μεθά, κάποτε, κι αυτό το ίδιο δε θα διψάσει.