Για την Ιστορία της Κύπρου, η περίοδος 1959-1974 συγκεντρώνει έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον. Πρόκειται ναι την πρώτη φάση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας, και αποτελεί αφ' εαυτής κόμβο αλλαγών. Οι πυκνές εξελίξεις σε όλους τους τομείς επέφεραν ανατροπές και διαφοροποιήσεις. Την ίδια στιγμή, η περίοδος αυτή κουβαλούσε στους ώμους της ένα υπόστρωμα ιδεοτυπικών αναφορών· εκείνο που είχε ήδη διαμορφώσει η πολιτική και κοινωνική εξέλιξη των δύο κοινοτήτων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, επί βρετανικής αποικιοκρατίας. Η πολύπλευρη διερεύνηση της πρώτης φάσης της ανεξαρτησίας, όταν λαμβάνει υπόψη και τον παράγοντα "συνέχειες και ασυνέχειες", αναδεικνύει τις ισχυρές επιβιώσεις από την προηγούμενη περίοδο. Αυτές οι επιβιώσεις ήταν τόσο ανθεκτικές ώστε σημαντικό τμήμα των αντιλήψεων που γονιμοποιούσαν να κληροδοτηθεί ακόμη και στη μετά το 1974 εποχή - παρά το ισχυρό σοκ του πραξικοπήματος και της εισβολής. Οι κυρίαρχοι ιδεολογικοί προσανατολισμοί, οι πολιτικοί σχεδιασμοί και οι κοινωνικές-οικονομικές εξελίξεις της περιόδου 1959-74 επέβαλαν την πλήρη υποταγή της εκπαιδευτικής πολιτικής σε κανόνες εθνικής επιστράτευσης, και στις δύο κοινότητες της Κύπρου. Η εκπαίδευση θεωρήθηκε ως το κατεξοχήν μέσον εμπέδωσης της εθνικής συνείδησης, αλλά και επίτευξης των μακροπρόθεσμων εθνικοπολιτικών στόχων της καθεμιάς από τις δύο μεγάλες κοινότητες του νησιού. Οι επιμέρους εκδηλώσεις αυτού του γεγονότος, οι αποχρώσεις και οι αντιφάσεις, οι κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις δεν αποτελούν απλώς χρήσιμα ερευνητικά μέσα, αλλά και πολύτιμα εργαλεία για την ανάγνωση της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου, μέχρι τις μέρες μας.