Συγκεντρωτικός τόμος με κείμενα του πιο επιδραστικού blogger. Όχι εμένα, αλλά το λόγο, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος. Ο λόγος των ιστολογίων που πολύ θορύβησε τη συντεχνία των γραφιάδων, είναι ίσως ο μόνος ελεύθερος λόγος που αρθρώθηκε δημόσια τα τελευταία χρόνια. Χωρίς να στρέφει την υπεραξία της δημοσιότητας που δημιουργούσε σε ένα πρόσωπο αλλά σε ένα κείμενο, υπήρξε διπλά αποκαλυπτικός. Από τη μια επέδειξε αναγνώστες που ξεπερνούν δια λόγου το μεγάλο ποσοστό των δημοσιογραφούντων επί χρήμασι και από την άλλη απέδειξε τον αισχρό μηχανισμό του δημοσίου λόγου εν Ελλάδι να ακυρώνει ρατσιστικά με τη χρήση του ονόματος την ουσία των δημοσίως λεγομένων. Τα ιστολόγια στην αιχμή τους συνέβαλαν στον αναγκαστικό εκδημοκρατισμό του δημόσιου λόγου και μας άφησαν μνημεία γραφής που έγραψαν τη δική τους καθημερινή ιστορία. Ένα από αυτά υπήρξε και το ιστολόγιο του Σράοσα. Λόγος συγκινημένος όπως τον ήθελε ο Χειμωνάς, αλλά δομημένος και παιδευτικός της καθημερινής ευαισθησίας μας για τα πράγματα. Η κατάθεσή του σε βιβλίο είναι κατάθεση ζωντανού καθημερινού λόγου στη μνημείωση της σελίδας που τον κάνει εφαλτήριο για μίμηση από νεότερους αγορητές.