Οι καταστροφικές ιδιότητες του Έρωτα είναι ιδιαίτερα ορατές στους μύθους των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά και στη συμπεριφορά τους απέναντι στις γυναίκες και στους ομοφυλόφιλους. Αμέτρητες είναι οι παραστάσεις που απεικονίζουν τον Έρωτα ως φωτιά, ασθένεια, καταιγίδα και φρενόκρουση, τοποθετώντας τον έτσι ανάμεσα στις πιο καταστροφικές και απρόβλεπτες δυνάμεις της φύσης. Τα συμπεράσματα του βιβλίου διαλύουν την παραμορφωμένη εικόνα που επικρατεί σήμερα σε μερίδα ακαδημαϊκών οι οποίοι συνδέουν την επιφυλακτική στάση των Αρχαίων Ελλήνων απέναντι στον έρωτα με τους σύγχρονους προβληματισμούς μας σχετικά με το σεξ, τον έρωτα και την οικογένεια. Και αυτό που στο τέλος αποκαλύπτεται δεν είναι παρά τα πρώιμα σπέρματα των δικών μας αντιλήψεων, καθώς και μια πολύ πιο ειλικρινής και ώριμη απεικόνιση της σεξουαλικότητας σε σχέση με τις δικές μας επικίνδυνες ψευδαισθήσεις. Ολόκληρο το έργο μπορεί να διαβαστεί ως μία μορφή πολιτισμικής ανθρωπολογίας, με βάση κειμενικές πηγές. Με ερευνητικό υλικό τη σωζόμενη ελληνική γραμματεία από τον 7ο έως τον 1ο π.Χ. αιώνα, γίνεται προσπάθεια να ανασυσταθούν, σε όποιο βαθμό είναι κάτι τέτοιο δυνατόν, οι αντιλήψεις γύρω από τη σεξουαλικότητα του κλασικού κόσμου. Για το σκοπό αυτό τονίζονται ώσπου να διαγραφούν ανάγλυφα εδώ οι μυθικές/λογοτεχνικές κατασκευές του Έρωτα και της Αφροδίτης καθώς και οι αναπαραστάσεις των γυναικών και των παθητικών ομοφυλόφιλων, ενώ στο δεύτερο μέρος εξετάζονται οι διάφορες "τεχνολογίες" με τις οποίες ο κλασικός κόσμος προσπάθησε να ελέγξει την επίφοβη δύναμη της σεξουαλικότητας: η φιλοσοφία και η τελετουργία, η οργάνωση του γάμου και του οίκου, τέλος η εξαϋλωμένη παιδεραστία ως παιδαγωγικό ιδεώδες.