Οι αγάπες μας, οι πληγές μας, υφαίνουν όνειρα υφαίνουν εφιάλτες, ταΐζουν κούτσουρα τη φωτιά που καίει κάτω απ' το καζάνι της ψυχής. Κι όσο φουντώνει η φωτιά, η πίεση στο καζάνι αυξάνεται ολοένα, μέχρι εκείνο το οριακό σημείο ακριβώς πριν την έκρηξη, όπου -αν είσαι τυχερός- ανοίγει η βαλβίδα ασφαλείας. αφιέρωση "Στις αγάπες μου, στις πληγές μου"