Αντικείμενο του βιβλίου "Η δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου του Αμβούργου στην επίλυση διακρατικών διαφορών" είναι η ανάδειξη του εύρους των αρμοδιοτήτων του Δικαστηρίου του Αμβούργου και οι δικαιοπλαστικές του δυνατότητες, εστιάζοντας στα στοιχεία διαφοροποιήσεως του Δικαστηρίου του Αμβούργου από το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης, αλλά και στη διαμόρφωση νομολογίας που κινείται συμπληρωματικά με εκείνη του Δικαστηρίου των Ηνωμένων Εθνών και επισημαίνει την επικουρικότητα του Δικαστηρίου του Αμβούργου σε σχέση με άλλες διαδικασίες επίλυσης διεθνών διαφορών. Το βιβλίο ειδικότερα πραγματεύεται την αρχή της νομικής προσέγγισης της νέας συνθήκης των Ηνωμένων Εθνών που τέθηκε σε ισχύ στην αρχή της δεκαετίας του 1990. Για την Ελλάδα που την επικύρωσε το 1995 αποτελεί μία από τις ακρογωνιαίες λίθους της διεθνούς νομολογίας που η χώρα μας μπορεί να επικαλείται για τη νομική αποτύπωση κυριαρχικών δικαιωμάτων που αφορούν κυρίως τον θαλάσσιο και κατ΄ επέκταση τον εναέριο χώρο του Αιγαίου Πελάγους. Επιπλέον, αναλύονται οι δομές λειτουργίας του Δικαστηρίου, οι αρμοδιότητές του και οι κατηγορίες των διαφορών που υπάγονται στη δικαιοδοσία του. Ειδικότερα, επισημαίνεται η δυνατότητα να είναι διάδικοι και μη κρατικές οντότητες, όπως επίσης στοιχειοθετείται η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου και κατόπιν η μονομερής προσφυγή. Περαιτέρω, εξετάζονται οι περιορισμοί της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, είτε από την ίδια τη Σύμβαση, είτε με συμφωνία των μερών, δήλωση των μερών ή με τη δυνατότητα υποβολής των διαφορών σε άλλες εναλλακτικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της διαιτησίας. Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι προβλέψεις του άρθρου 298 της Σύμβασης βάσει των οποίων τα κράτη έχουν τη δυνατότητα με Δήλωση να αποκλείσουν από τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου τρεις κατηγορίες διαφορών και ειδικότερα εκείνη (άρθρο 298 παρ.1α) της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών μεταξύ Κρατών των οποίων οι ακτές παράκεινται ή είναι απέναντι η μία στην άλλη, περίπτωση που ενδιαφέρει την Ελλάδα σε σχέση με τα γειτονικά της παράκτια κράτη. Το ειδικότερο ενδιαφέρον του βιβλίου "Η δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου του Αμβούργου στην επίλυση διακρατικών διαφορών" έγκειται στο ότι περιλαμβάνει δικαιοδοτικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών και για διαφορές μεταξύ Κρατών και μη κρατικών οντοτήτων (για παράδειγμα, ναυτιλιακών εταιρειών).