Μοιάζει με συναξάρι μικρό, ίσως και ένας διαφορετικός κύκλος του Ενιαυτού, που προσμένει, τις σελίδες του να βρέξουν τα λυτρωτικά δάκρυα, όσων το κρατήσουν στα χέρια τους... Σαν φυλαχτάρι ευωδιαστό, αγκαλιασμένο σφιχτά στο μέρος της καρδιάς, μαζί με τις ευλογημένες και απλές μορφές της Πλαϊνής μας πόρτας, που με πίστη και υπομονή και αυτές μία αγκαλιά λαχταράνε και προσμένουνε, αυτήν του Ουράνιου Πατέρα τους. Το αληθινό κάθε ιστορίας, φανερώνεται στα δάκρυα που εκείνη σταλάζει στο Εγώ μας, όπως έλεγε μία διαλεχτή απ' το Θεό ψυχούλα, που θα λάμψει σε κάποια επόμενη σελίδα... Μη με ρωτήσετε λοιπόν αν όντως όσα θα διαβάσετε είναι αληθινά... Μόνο εσείς το γνωρίζετε!