Μια προσέγγιση της παρουσίας και του έργου του γιατρού, Διονύση Πυλαρινού (1927-2007) με τη ματιά του γιου του, Μπάμπη Πυλαρινού, των φίλων και των συνεργατών του, ανθρώπων, δηλαδή, που δραστηριοποιήθηκε μαζί τους στους χώρους που κυρίως κινήθηκε: ιατρικό λειτούργημα, δημαρχιακό και βουλευτικό αξίωμα, προεδρία Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων. Δίνονται μαρτυρίες για το πώς προχώρησαν, αλλά και πως ματαιώθηκαν πολλά πράγματα στο νησί και τον τρόπο που αντιδρούσε ο γιατρός στις καταστάσεις που αντιμετώπισε. Η προστατευτικότητα και η υποστηρικτική συμπεριφορά που επέδειξε ο Πυλαρινός προς το αδύναμο κομμάτι του κοινωνικού του περιβάλλοντος τον κατέστησαν ιδιαίτερα δημοφιλή στους συντοπίτες του. Το ήθος και το έργο του ρίζωσε στη μνήμη της ζακυνθινής κοινωνίας. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται και οι τρεις ομιλίες του γιατρού για τον Λούκα Καρρέρ, την δράση της Φιλικής Εταιρείας και την ιστορία και τη δραστηριότητα του Μουσείου Σολωμού.