Η παρούσα μελέτη αναδεικνύει μια ιδιαίτερη πτυχή της εν Χριστώ πλούσιας διακονικής προσφοράς του αγίου Αμφιλοχίου Μακρή. Αυτή η πτυχή συνδέεται με την αναβίωση της ελληνόφωνης Ορθόδοξης μαρτυρίας στα έθνη κατά τα μέσα της δεκαετίας του '60. Ο άγιος Αμφιλόχιος της Πάτμου συνέβαλε προδρομικά στην ενεργοποίηση του ενδιαφέροντος των χριστιανών για τη μετάδοση του μηνύματος του Ευαγγελίου στον κόσμο. Ο ίδιος μπορεί να μην εργάστηκε ως ιεραπόστολος σε κάποια άλλη χώρα, ωστόσο με τις ιεραποστολικές περιοδείες του στην Ελλάδα και κυρίως με το παράδειγμα του βίου του προετοίμασε αθόρυβα αλλά και ουσιαστικά την ιεραποστολική αναζωπύρωση στον Ορθόδοξο χώρο κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Η διακονία του είναι πολυδιάστατη και αποτελεί πρότυπο ιεραποστολικής εργασίας. Βασική του μέριμνα αποτέλεσε ο επανευαγγελισμός των Ορθοδόξων, ενώ οραματίστηκε και την οργανωμένη εν Χριστώ μαρτυρία σε όλη την οικουμένη. Βαθιά του πεποίθηση υπήρξε ότι οι χώρες "λευκαί είσιν προς θερισμόν" (Ιω. 4:35) και απαιτούνται περισσότεροι εργάτες για τον ευαγγελισμό των εθνών. Έτσι ενθάρρυνε και ενέπνευσε νέους και νέες να δραστηριοποιηθούν στον ιεραποστολικό χώρο. Με τον έμπρακτο λόγο του δίδαξε το εν Χριστώ ήθος, ανάδειξε την αρετή της φιλανθρωπίας και καλλιέργησε την ευαισθητοποίηση των χριστιανών για το φυσικό περιβάλλον.