Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος αλλά και Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, Χαρίλαος Τρικούπης και Θεόδωρος Δηλιγιάννης, Ελευθέριος Βενιζέλος και Ιωάννης Μεταξάς, Θεόδωρος Πάγκαλος και Γεώργιος Κονδύλης, Νικόλαος Πλαστήρας και Γεώργιος Παπανδρέου: μερικά μόνον ονόματα, με έντονο πολιτικό στίγμα, που ανέλαβαν κατά καιρούς το Υπουργείο Στρατιωτικών, μέσα σε μια ιστορική διαδρομή 117 ετών του νεοελληνικού κράτους. Από το 1833, οπότε και συστάθηκε το Υπουργείο, έως το 1950, οπότε μετονομάστηκε σε Εθνικής Αμύνης, ανέλαβαν τον συγκεκριμένο υπουργικό θώκο προσωπικότητες που άφησαν σημαντικό ή και ανύπαρκτο έργο. Άλλοι έθεσαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους με σπουδαίες αποφάσεις και παραγωγή έργου και άλλοι υπήρξαν απλοί διεκπεραιωτές υποθέσεων, εντολοδόχοι και εκτελεστές αποφάσεων. Άλλοι, πάλι, σφετερίστηκαν την εξουσία και εκμεταλλεύτηκαν την ισχύ του στρατεύματος για ιδιοτελείς σκοπούς. Σε κάθε περίπτωση πολλά από τα πρόσωπα που διετέλεσαν Υπουργοί Στρατιωτικών είχαν ρόλο καθοριστικό στη χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής, καθώς τα εθνικά θέματα, ο αλυτρωτισμός, οι στρατιωτικές κινητοποιήσεις, οι πολεμικές συρράξεις αλλά και τα κινήματα ήταν πάντοτε παρόντα και επηρέαζαν ποικιλοτρόπως την εσωτερική πολιτική και κοινωνική ζωή. Αυτό που επιχειρείται, λοιπόν, είναι ένα ταξίδι στη Νεοελληνική Ιστορία, με αφορμή τον ρόλο, τις αποφάσεις και τα πεπραγμένα του συγκεκριμένου Υπουργείου αλλά και μια γνωριμία με όσους το υπηρέτησαν.