Για να ερμηνευθεί ένα φιλοσοφικό κείμενο, χρειάζεται αυτονόητα και ένας ανάλογος φιλοσοφικός εξοπλισμός. Χωρίς τον εξοπλισμό αυτόν, πετυχαίνουμε πολύ φτωχά αποτελέσματα. Την εικόνα των "φτωχών αποτελεσμάτων" βλέπουμε στη διδασκαλία του "Πρωταγόρα", όπως γίνεται σήμερα. Ο "Πρωταγόρας" αντιμετωπίζεται ατυχώς μόνο ως φιλολογικό, όχι και ως φιλοσοφικό κείμενο. Δε θα ήταν υπερβολή αν υποστήριζε κανείς ότι ετσι όπως διδάσκεται είναι σα να μη διδάσκεται. Για την αποφυγή λοιπόν των παραπάνω αστοχιών, χωρίζουμε το διάλογο σε επιμέρους ενότητες, δίνουμε περιλήψεις των αποσπασμάτων που δε διδάσκονται, ενώ αντίθετα αναλύουμε διεξοδικά τα διδασκόμενα αποσπάσματα. Πιστεύουμε ότι με τον τρόπο αυτόν βάζουμε κάποια τάξη στη διδασκαλία του "Πρωταγόρα". Ταυτόχρονα επιχειρούμε μια κριτική και φιλοσοφική του ανάλυση, κάτι που δε συναντά κανείς σε σχετικά βοηθήματα, τα οποία περιορίζονται μόνο σε αποσπασματικά πραγματολογικά σχόλια. Μερικά κεφάλαια του βιβλίου δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά ως ερμηνευτικές μελέτες στο περιοδικό "Νέα Παιδεία". Σωκράτης Γκίκας