Πώς μπορεί ένας πολιτιστικός θεσμός, όπως είναι το μουσείο, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας για εξασφάλιση στα άτομα με ειδικές ανάγκες ίσως δυνατοτήτων και ευκαιριών απόλαυσης των πολιτιστικών αγαθών και ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους; Το θέμα ενδιαφέρει τόσο από τη σκοπιά της Κοινωνικής Πολιτικής όσο και από τη σκοπιά της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας. Και από τις δύο σκοπιές ο προβληματισμός ξεκινάει από την αναγνώριση του Μουσείου ως πολιτιστικού θεσμού.