Ένα μεγάλο ταξίδι στην Ευρώπη και την Ασία, με επίκεντρο την Ελλάδα του 1917 και την Ινδοκίνα του 1925, μας προτείνει το λεύκωμα αυτό, μέσα από τη φωτογραφική ματιά του Ερνέστ Εμπράρ, ενός από τους πλέον σημαντικούς πρωταγωνιστές της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής έρευνας του εικοστού αιώνα. Μετά από σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι και τη Villa Medicis στη Ρώμη, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα τον φέρει με τη Στρατιά της Ανατολής στη Θεσσαλονίκη. Η μεγάλη πυρκαγιά του 1917, που θα καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος της πόλης, γίνεται η αιτία που θα τον κρατήσει εκεί για μερικά χρόνια, για να δουλέψει και να αγαπήσει τον ελληνικό χώρο. Ακολουθεί η αποστολή τού Εμπράρ στην Ινδοκίνα, το 1923 όπου θα αφήσει αρκετά σημαντικά οικοδομήματα της λεγόμενης αποικιακής αρχιτεκτονικής, συνταιριάζοντας αρμονικά την ποιότητα με την προσαρμογή στην τοπική αρχιτεκτονική των χωρών αυτών της νοτιοανατολικής Ασίας. Η πρόσφατη ανακάλυψη από τον ιστορικό φωτογραφίας Χάρη Γιακουμή του συνόλου του φωτογραφικού αρχείου του Ερνέστ Εμπράρ, όπως μας το κληροδότησε ο χρόνος ύστερα από εβδομήντα περίπου χρόνια, αποτελεί αφορμή για φόρο τιμής, με το λεύκωμα αυτό, στον αρχιτέκτονα και φωτογράφο που τόσο αγάπησε όχι μονάχα τις χώρες αυτές -την Ιταλία, τη Δαλματία, την Ελλάδα, το Βιετνάμ, την Καμπότζη, την Ταϊλάνδη, τη Βιρμανία, την Ινδία, την Κίνα- αλλά και τους κατοίκους τους.