Ο κομματικός πατριωτισμός, η άκριτη νομιμοφροσύνη, ο φανατισμός, που για όλα ευθύνονται πάντα οι αντίπαλοι και ποτέ εμείς και το κόμμα μας, είναι τελικά αδιέξοδος. Γιατί η Δημοκρατία έχει ανάγκη κριτικού διαλόγου, ακόμη και εποικοδομητικής αμφισβήτησης. Το μείζον κοινωνικό πρόβλημα που μολύνει τα πάντα είναι η άνευ περιγραφής διαφθορά. Όχι η διαπλοκή αλλά η απίστευτη διαφθορά του συστήματος, η διαφθορά των ίδιων των πολιτών. Γιατί, τελικά, η διαπλοκή είναι σύμπτωμα της διαφθοράς. Είναι το εποικοδόμημα και όχι η βάση. Πίστευα και πιστεύω στην ανάγκη μιας "ενδοπαραταξιακής συνεννόησης". Μόνο μια μεγάλη, ισχυρή και ενωμένη Κεντροδεξιά πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες μεγάλης εκλογικής επιτυχίας. Κάθε αποκλεισμός, κάθε ακρωτηριασμός μάς βλάπτει. Ήρθε η ώρα, ύστερα από 15 χρόνια θεσμικής αταξίας και δεοντολογικής αναρχίας, να μπουν κανόνες στην τηλεόραση. Με υπεύθυνο προβληματισμό και ανοιχτό διάλογο. Όχι για να δαιμονοποιήσουμε την τηλεόραση, αλλά για να την καταστήσουμε πιο ορθολογική. Και ασφαλώς για να την εξανθρωπίσουμε. Η αποκατάσταση των ηθικών αξιών και η επαναφορά των χαρακτηριστικών εκείνων των Ελλήνων που τους επέτρεψαν να επιβιώσουν και να προκόψουν, είναι η σύγχρονη μεγάλη ιδέα. Ο ταγός καθοδηγεί το λαό. Δεν καθοδηγείται απ' αυτόν. Ο ηγέτης κάνει ρήξεις και τομές. Δεν συμβιβάζεται. Και πάνω απ' όλα, κάνει αυτό που του επιτάσσει η συνείδησή του. Χωρίς να υπολογίζει πολιτικό κόστος, χωρίς να κάμπτεται από διάφορες πιέσεις.