Στη μετανεοτερική μετεξέλιξη της κοινωνίας σε κοινωνία γνώσης, οι παραδοσιακές εκπαιδευτικές νόρμες, που παλιότερα ισοδυναμούσαν με την επάρκεια σε μόρφωση, φαίνονται να μην ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες. Η προϊούσα αδυναμία της τυπικής εκπαίδευσης να ανταποκριθεί στη νέα κοινωνικο-οικονομική και πολιτιστική πραγματικότητα απογειώνει το θεσμό της Επιμόρφωσης-Μετεκπαίδευσης -Δια βίου κατάρτισης σε όλους τους κλάδους, με έμφαση στον κλάδο των εκπαιδευτικών. Ένα μεγάλο και ποικίλο μωσαϊκό προγραμμάτων επιμόρφωσης αναπτύσσεται τροφοδοτώντας τις δυνάμεις ζήτησης και προσφοράς. Ταυτόχρονα αναπτύσσονται οι θεσμικοί φορείς επιμόρφωσης, ανάμεσα στους οποίους και το Πανεπιστήμιο, που μέσω των επιμορφωτικών προγραμμάτων γίνεται παραγωγός κοινωνικής γνώσης. Το στάδιο του πλουραλισμού είναι απαραίτητο: η επιμόρφωση πρέπει να εξυπηρετήσει πολλαπλούς στόχους και κυρίως την παγκόσμια, ευρωπαϊκή και εθνική αντίληψη για την παιδεία, την εκπαιδευτική πολιτική και τις απαιτήσεις των τελικών αποδεκτών της. Η παρούσα συλλογή αντικατοπτρίζει μια οκταετή διαδικασία επιμόρφωσης Ελλήνων εκπαιδευτικών στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Βαυαρίας και αποτελεί τον καρπό της συνεργασίας ανάμεσα στην Ακαδημία για την Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών και Στελεχών Εκπαίδευσης Dillingen και στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Αιγαίου. [...]