Έφτασε κάποια στιγμή το πλήρωμα του χρόνου, όπου κείμενα, απόπειρες, μαθήματα στο πανεπιστήμιο, εβδομάδες αρχιτεκτονικής και κινηματογράφου στο "Ολύμπιον", συμμετοχή σε σκηνικά και γυρίσματα και φοιτητικές εργασίες αποτέλεσαν ένα σώμα με τίτλο "νύξεις, σχόλια, καρέ και πίξελ για τη σχέση αρχιτεκτονικής και κινηματογράφου", ένα υλικό που επιχειρούσε να δώσει κάποιες πρώτες απαντήσεις στο ερώτημα "τι σχέση έχει η αρχιτεκτονική με τον κινηματογράφο;" Το σύνολο του υλικού αυτού, δημοσιευμένο σε περιοδικά και εφημερίδες, σε πανεπιστημιακές εκδόσεις και μπροσούρες, σε πολύπτυχα και δίφυλλα, συνειδητοποίησε κάποτε ότι έχει μια εσωτερική αλληλουχία και διεκδίκησε να μπει στην αίθουσα του μοντάζ και να πάρει τη μορφή ενός βιβλίου, ώστε από τη μια να κάνει φανερές αυτές τις αλληλουχίες, τη χρονική εξέλιξη και τα νοήματα των επιμέρους πρωτοβουλιών και από την άλλη να αποτελέσει έναυσμα για παραπάνω πειραματισμούς και πρωτοβουλίες σε μια περιοχή με μεγάλο βάθος και ενδιαφέρον: από το χώρο στην απεικόνισή του, από το λόγο στο κείμενο και την εικόνα, από την αρχιτεκτονική στον κινηματογράφο και αντίστροφα. (από την εισαγωγή του βιβλίου)