Ο Θανάσης Θ. Νιάρχος, ποιητής και δοκιμιογράφος αυθεντικής ευαισθησίας ανάμεσα στους πολύ νεώτερους, διακρίνεται δημιουργικά για κάποια σπάνια πνευματικότητα, οργανωμένη ειρηνικά μέσα στη σκέψη του και μέσα στο αίσθημά του, διαλεκτική και γιομάτη ζωντανό σέβας προς τις διαιώνιες σημασίες της υπάρξεως, χωρίς όμως, και πολύ σωστά, να χάνει απ' το ξεκάθαρο οπτικό του πεδίο τα σύγχρονα σχήματα ζωής και περιπλοκότητας. Είναι ένας στοχαστής της εποχής του. Δεν κάνει κακές παραχωρήσεις στα περασμένα, μα ούτε την αφιερώνει τούτη την ανοικονόμητη εποχή μας σε κανένα νόημα στεγανότητας ή δογματικής αυτοτέλειας· γνωρίζει να πιάνεται απ' τις πηγές, να αναπνέει στις διαχρονικές ουσίες της υπαρκτικής μας προβληματικής, έχει βαθειάν επίγνωση του γεγονότος ρίζα. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)