Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε ειρηνικά τη δημοκρατία ως πρωθυπουργός και τη θωράκισε ο πρόεδρος, πραγματοποιώντας ένα από τα βασικά πολιτικά του οράματα: την ομαλή εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος ως πρόεδρος, επί δύο συνεχείς πενατετίες άπλωσε παντού τη δημοκρατία, την έφερε δίπλα στον καθένα, προσέδωσε μια νέα διάσταση στη λειτουργία του θεσμού: την άμεση επικοινωνία με τον πολίτη. Και οι δύο πρόεδροι έγραψαν ιστορία με τη δημιουργική "συγκατοίκησή" τους με κυβερνήσεις διαφορετικής πολιτικής αντίληψης, χαράσσοντας επιτυχείς διεξόδους από τους συνταγματικούς περιορισμούς με τολμηρό δημόσιο λόγο, που ικανοποιούσε το δημόσιο αίσθημα. [...]