Φωτογραφία και αρχαιολογία είναι και οι δύο μέθοδοι επανακτήσεως του παρελθόντος: η αρχαιολογία με τη συλλογή και μελέτη υλικών μαρτυριών, και η φωτογραφία χάρη στην καταγραφή της πραγματικότητας. Και οι δύο όμως πειθαρχίες, αν και θεωρούνται πρότυπα αμερόληπτης μαρτυρίας, υπόκεινται στις αοριστίες της ερμηνείας. Οι φωτογραφίες όπως και τα ευρήματα των ανασκαφών, συνεισφέρουν στην κατανόηση του παρελθόντος, αλλά η κατανόηση αυτή εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τις προκαταλήψεις, επιθυμίες και ευαισθησίες του ερμηνευτή. Κάθε καινούργια γενιά αναζητεί -και μοιραία, ανακαλύπτει- επιβεβαίωση των όσων αυτή θεωρεί σημαντικά στα παρελθόν. Επιπλέον, φωτογραφία και αρχαιολογία μπορούν να εκληφθούν ως συστήματα ταξινόμησης ορισμένων πτυχών του κόσμου: η συστηματική φωτογράφιση πύργων νερού και μία συλλογή βυζαντινών νομισμάτων, λόγου χάριν, αντιπροσωπεύουν δύο εκδοχές τέτοιων συστημάτων. [...] (από τη σελ. 16 του βιβλίου)